Voorprogramma en 72 engelen

De zaal zit vol. Het is kwart voor acht, en het concert van het Nederlands Kamerkoor begint pas over een half uur. We verzorgen het voorprogramma van het beroemdste koor van Nederland, in het kader van “Zingen doe je samen”. Ik was nog bang dat het publiek al pratend binnen zou komen, en niets van onze mooie muziek zou horen. We stonden in Zwolle dan wel op de affiches, maar de aanvangstijd stond steevast op 20.15.
De zaal zit vol. Twee technische dames van het NKK houden de spanning er nog even in, door op het podium, op het laatste moment, op relaxte wijze, de batterijen van de leeslampjes te vervangen.

20161105_195102

Dan mogen we eindelijk beginnen. De kerk, de Grote of Sint Michaelskerk van Zwolle, zit vol. We staan in het voorprogramma van het Nederlands Kamerkoor en we genieten ervan. De tijd vliegt voorbij, en voor mijn gevoel zingen we vlekkeloos. Al die kleine vergissingen tijdens de repetities blijven weg. We zingen 2 stukken van MacMillan, een lied van Tavener en een van Gjeilo. Moderne muziek dat wondermooi klinkt in deze eeuwenoude kerk. In de gewelven luisteren engelen mee en geven onze klank terug als fluisterende echo’s.
En dan is het voorbij. Applaus. We gaan af, op weg naar onze gereserveerde plaatsen voor het concert van het NKK.

Een koor, een saxofoon kwartet en 72 engelen. De namen van 72 engelen komen voorbij in een uur en veertig minuten. Negentig seconden per engel, zo ongeveer. Het effect is vervreemdend. Mooie melodische muziek, afgewisseld met schrille klanken, scheurende saxofoons, sonore klanken, gefluisterde klanken, ijle tonen van de sopraansaxofoon, het schorre hoesten van de bassaxofoon. Elke engel heeft haar eigen stem. Als ik op mijn horloge kijk is er al anderhalf uur voorbij. Het einde kondigt zich aan als alle 72 namen gereciteerd worden door de bas. De muziek dooft langzaam uit. Daarna blijft het muisstil. Niemand beweegt.

Wauw.

Geen reacties meer mogelijk.