Speyer (Rheinland-Pfalz), zondagochtend vroeg…

Ergens hoog in de klokkentoren van de Dom beginnen een paar kleine klokken te luiden. Op het eerste gehoor een oproep om ter kerke te gaan voor de metten, maar de goed verstaander hoort een verzoek om hulp, want ook bij het luiden van de klokken maken vele handen licht werk.
Even later (vier maten) vallen de wat grotere klokken deze hulpvraag bij, zodat het er op begint te lijken dat het de klokkenluiders meer om de aan- dan om de verkondiging gaat.
Na nog eens vier maten is er genoeg mankracht in touw om het zwaardere werk aan te kunnen. Maar ook dat lijkt weer een roep om versterking, want het duurt andermaal vier maten voordat de grootste klokken in beweging komen. En precies op het moment dat de eerste zware dreun weergalmt, klinkt ergens in het gebeier “zu dem Fest” (naar het feest).
Dat feest is de communie, want het klokgelui eindigt op “gen Opfer geht” (ten offer gaan) “weil man das Amt singt” (terwijl de mis gezongen wordt). Maar nog even terug naar het begin, want in die regelmatige opeenvolging van klok-inzetten zit de hele boodschap al opgenomen 3 x 4 maten = de prediking van de drieënige God (3) in de wereld (4) = 12 = ‘Kerk’

In de eerste helft van de 16e eeuw maakt Ludwig Senfl een prachtig 6 stemmig madrigaaltje, waarin hij het luiden van de klokken van Speyer laat horen. Zes stemmen die strak ritmisch door elkaar heen zingen. Een uitdagend lied, dat wij graag laten horen op ons volgende concert.

Geen reacties meer mogelijk.